Muzea

Dzieje Muzeum w Żarnowcu sięgają 1902 r., kiedy Konopnicka obchodziła swój jubileusz 25-lecia pracy pisarskiej. Dlatego podjęto myśl zakupienia poetce małej posiadłości na dar narodowy, który był najwyższym wyróżnieniem dla pisarza w czasach zaborów. W historii Polski tylko Henryka Sienkiewicza i Marię Konopnicką spotkał taki zaszczyt. Wybrano dworek z XVIII w. oraz zabytkowy park o powierzchni 3,6 ha, które przekazane zostały pisarce w 1903 r. Pisarka mieszkała w Żarnowcu do 1910 r., a po jej śmierci dworek i park pozostawał do 1956 r. w posiadaniu jej rodziny. W 1957 r. Ministerstwo Kultury i Sztuki powołało do życia Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu, które otwarto 15 września 1960 r., po przeprowadzeniu prac remontowych i konserwatorskich.Muzeum gromadzi autentyczne obiekty z zakresu literatury polskiej XIX i XX w., historii sztuki, rzemiosła artystycznego, historii. Do najcenniejszych zbiorów Muzeum należą rękopisy utworów Konopnickiej oraz listy poetki i innych znanych pisarzy polskich XIX i XX w., m.in.: Elizy Orzeszkowej, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Stefana i Oktawii Żeromskich, Stanisława Przybyszewskiego. Unikatową kolekcję stanowią dary jubileuszowe jak: adresy hołdownicze, dyplomy honorowe, albumy i różne pamiątki ofiarowane poetce w 1902 r. z okazji jubileuszu ćwierćwiecza pracy literackiej – od wielu towarzystw, instytucji oraz osób z Europy i Ameryki.Muzeum posiada: - największy w Polsce zbiór obrazów Marii Dulębianki, znakomitej malarki przełomu XIX i XX w., mieszkającej w latach 1903-1910 w dworku wraz z Konopnicką, - jedną z większych w Polsce kolekcji stylowych kałamarzy i przyborów na biurko z XIX i początku XX w.,- oryginalne ilustracje do utworów Konopnickiej znanych polskich artystów, jak m.in.: Jan Marcin Szancer, Bogdan Zieleniec, Józef Czerwiński, Zofia Fijałkowska, Stanisław Kaczor Batowski,- dużą kolekcję medali autorskich z wizerunkami pisarzy i sławnych Polek,- liczny zbiór płaskorzeźb w drewnie przedstawiających rozmaite kształty plastyczne orła z różnych okresów historycznych państwa i narodu.Konopnicka uprawiała wielokierunkowe pisarstwo, które obejmuje poezję, utwory dla dzieci, krytykę literacką, nowele oraz działalność przekładową z pięciu języków obcych. Utwory poetki aktualnie przetłumaczone zostały na ponad 40 języków na świecie, a jej miejsca pamięci są uwiecznione w wielu miastach Polski, Europy i Ameryki. Obecnie w Polsce i za granicą jest ok. 400 szkół i różnych placówek im. Marii Konopnickiej, których liczba ciągle rośnie. W 2005 r. władze włoskiej stolicy przyznały autorce Roty zaszczytny tytuł „Ambasadora kultury Rzymu” – za rozsławianie w swojej twórczości wiecznego miasta.DWOREK Kolekcja darów jubileuszowych („Spiżarnia, „Pokój Ciemny”, „Dawny Gabinet”) – prezentowane są adresy hołdownicze i dary, które otrzymała Konopnicka z okazji jubileuszu 25-lecia pracy pisarskiej. Zasadniczą część ekspozycji stanowią pomieszczenia mieszkalne („Gabinet”, „Sień” i „Jadalnia”) urządzone zgodnie z duchem epoki. Poza frekwencją ciągłą udostępnia się „Pokój Kredensowy” i „Kuchnię” oraz dwa pokoje na piętrze („Pokój” i „Pracownię”), gdzie mieszkała i tworzyła przyjaciółka Konopnickiej – malarka Maria Dulębianka. LAMUS (dawny spichlerz) Poleciały pieśni moje – ekspozycja biograficzno-literacka poświęcona życiu i wielokierunkowej twórczości Konopnickiej, która obejmuje: poezję, utwory dla dzieci, krytykę literacką, nowele oraz działalność przekładową z pięciu języków (angielskiego, niemieckiego, francuskiego, włoskiego i czeskiego). Na wystawie są oryginalne wydania dzieł poetki, wznowienia w kolejnych okresach literackich, wydania współczesne oraz rękopisy i dokumenty związane z życiem i działalnością Konopnickiej. W budynku „Lamusa” organizowane są również wystawy czasowe oraz różne imprezy kulturalne i naukowe. PARK ZABYTKOWY Integralną częścią Muzeum jest zabytkowy park o powierzchni 3,5 ha, który posiada dużo walorów przyrodniczych i krajobrazowych. Piękne położenie parku, bogata roślinność, wartościowe okazy starodrzewu oraz zasób nowych gatunków drzew sprawiają, że jest atrakcyjnym miejscem dla turystów (ok. 30 tys. zwiedzających rocznie). Z uwagi na wartości historyczno-przestrzenne parku utworzono w 2004 r. ścieżkę przyrodniczą, która przebiega przez całą jego powierzchnię. Atrakcyjność parku podnoszą również wyeksponowane w nim pamiątki i miejsca, które upamiętniają ważne wydarzenia i rocznice z życia i działalności poetki, jak; „Popiersie Marii Konopnickiej”, „Głaz Suwalski”, „Medalion” oraz „Kopiec”.Muzeum Poleca:- wystawy stałe, czasowe- lekcje muzealne- odczyty- konferencje i sympozja naukowe- festiwale, koncerty i wieczory poetycko-muzyczne- spotkania autorskie i promocje książek- konkursy- specjalistyczny zbiór biblioteczny- indywidualne konsultacje- szeroki asortyment pamiątek i wydawnictw informacyjnych oraz współczesnych wydań książkowych utworów Konopnickiej- prezentacje filmów dokumentalnych dotyczących życia i twórczości Konopnickiej oraz historii Muzeum- udostępnianie wnętrz na sesje zdjęciowe- fachową obsługęMuzeum: czynne od wtorku do niedzieli (w poniedziałki ekspozycje nieczynne)– od 1 października do 30 kwietnia: 10.00 – 15.00 (zwiedzanie do 16.00)– od 1 maja do 30 września: 10.00 – 16.00 (zwiedzanie do 17.00)Zwiedzanie odbywa się wyłącznie z przewodnikiem Biblioteka: w dni robocze 9.00 – 15.00 Park zabytkowy oraz ścieżka przyrodniczo-edukacyjna: - kwiecień-październik: codziennie od 10.00 do zmierzchu- pozostałe miesiące: park czynny do 16.00

Historia Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie powstało w 1964 roku. Status muzeum narodowego uzyskało w 1975 roku. Jest jedynym tej rangi muzeum rolnictwa w Polsce i jednym z nielicznych i największych w Europie. W swojej działalności nawiązuje do blisko 130 – letniej tradycji polskiego muzealnictwa rolniczego. Jest kontynuatorem i niejako spadkobiercą powstałego w 1875 roku w Warszawie Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, którego zbiory uległy niemalże całkowitemu zniszczeniu w 1939 roku.Pałac z 1853 roku - miejsce ekspozycji stałej "Historia społeczna wsi"W latach 1964–1998 Muzeum podlegało Ministerstwu Rolnictwa, a od 1999 roku organizatorem Muzeum jest Sejmik Samorządowy Województwa Wielkopolskiego. Muzeum jest członkiem Stowarzyszenia Związek Muzeów Polskich – Oddział Wielkopolski i Stowarzyszenia Muzeów na Wolnym Powietrzu. Należy również do Międzynarodowego Stowarzyszenia Muzeów Rolniczych (AIMA). W 1998 roku było organizatorem XII Kongresu tej organizacji, który poświęcony był problematyce metod i sposobów prezentowania postępu rolniczego w muzealnictwie.W dniach 23-27 września 2009 r. Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie obchodziło jubileusz 45-lecia.Przez ponad 45 lat swojej działalności Muzeum zgromadziło ponad 20 tysięcy obiektów, dokumentujących dorobek kilku pokoleń mieszkańców wsi polskiej w zakresie kultury materialnej i duchowej. Posiada również bogate zbiory biblioteczne, liczące ponad 34 tysiące woluminów książkowych, i interesujące zbiory archiwalne.Muzeum realizuje swoje zadania statutowe i ustawowe, stosując różnorodne formy działalności. Jednym z zadań Muzeum jest upowszechnianie zbiorów. Formami pracy upowszechnieniowej są wystawy, lekcje muzealne, plenery, warsztaty oraz imprezy rekreacyjno-edukacyjne. Do cieszących się dużym zainteresowaniem imprez plenerowych należą między innymi: „Jarmark Wielkanocny”, „Festyn Zielonoświątkowy”, „Wesele wiejskie” i „Retro Show”. Ideą organizowanych imprez jest interaktywne udostępnianie i poznawanie zbiorów. Forma ta polega na „ożywianiu” martwych obiektów muzealnych i umożliwianiu nawiązania z nimi stosunku emocjonalnego przez odbiorcę – uczestnika imprezy. W tym celu uruchamiane są tak zwane stanowiska interaktywne.Za realizowanie ciekawych form pracy edukacyjnej i upowszechnieniowej Muzeum otrzymało wyróżnienie Ministra Kultury w ogólnopolskim konkursie Wydarzenie Muzealne Roku „Sybilla 2002”. W Konkursie na Wydarzenie Muzealne Roku w Wielkopolsce „Izabella” organizowanym od 2002 roku pod patronatem Marszałka Województwa Wielkopolskiego Muzeum otrzymało następujące nagrody:2002 – Główna nagroda „Izabella 2002” za program edukacyjny „Interaktywne upowszechnianie i poznawanie zbiorów” 2002 – Nagroda II w kategorii Wydawnictwa za publikację „Powiat śremski” z serii „Majątki Wielkopolskie” 2003 – Nagroda II w kategorii Edukacja za dydaktyczny charakter inscenizacji „Wesele Lubelskie” 2004 – Nagroda I za program edukacyjny „Jak pracowały woły” 2004 – Nagroda III za wystawę „Trofea myśliwskie Adama Smorawińskiego” (w oddziale w Uzarzewie) 2005 – Grand Prix – nagroda główna w kategorii Wydawnictwa za katalog wystawy czasowej pt. „Bezczasowy Ogród Jedności” 2006 – Wyróżnienie za działalność w kategorii Wystawiennictwo za realizację wystawy czasowej pt. „Żydzi w Polsce – historia i kultura” 2006 – Nagroda II w kategorii Działalność naukowa i konserwatorska za „Renowację i przywrócenie do stanu pierwotnej sprawności technicznej lokomobili parowej H.Cegielski typ EM” 2007 – Nagroda II w kategorii Działalność naukowa i konserwatorska za „Wdrożenie fumigacji gazem neutralnym jako metody konserwacji” 2008 – I nagroda w kategorii Działalność naukowa, konserwatorska i dokumentacja zbiorów za badania nad wdrożeniem systemu ARCO.Oferta muzealna cieszy się dużym zainteresowaniem odbiorców. Potwierdza to wzrastająca znacznie liczba osób odwiedzających Muzeum.W ramach prac badawczych Muzeum inwentaryzuje od 1986 roku na terenie całego kraju zabytkowe obiekty budownictwa rezydencjalno - folwarcznego i przemysłu rolno-spożywczego. Plonem tych prac są między innymi sukcesywnie wydawane od 1994 roku w serii „Majątki wielkopolskie” katalogi dotyczące poszczególnych powiatów naszego regionu.Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie – to nowoczesna placówka muzealna, konsekwentnie realizująca program rozwoju, który przewiduje m.in. przystosowanie placówki do potrzeb osób niepełnosprawnych, przeprowadzenie remontu i modernizacji magazynów zbiorów, uatrakcyjnienie ekspozycji muzealnych oraz wdrożenie kompleksowego planu ochrony zbiorów i majątku muzealnego.Od 2006 r. Muzeum Narodowe jest członkiem prawnym Wielkopolskiego Oddziału Polskiego Stowarzyszenia Użytkowników i Przyjaciół Koni Roboczych oraz Konnych Producentów Zdrowej Żywności.Muzeum Narodowe Rolnictwa w Szreniawie posiada obecnie pięć oddziałów terenowych: Muzeum Przyrodniczo-Łowieckie w Uzarzewie (1977), Muzeum Młynarstwa i Wodnych Urządzeń Przemysłu Wiejskiego w Jaraczu (1981), Muzeum Wikliniarstwa i Chmielarstwa w Nowym Tomyślu (1985), Skansen i Muzeum Pszczelarstwa w Swarzędzu (1999) oraz Muzeum Gospodarki Mięsnej w Sielinku (2004).Oferta edukacyjna i rekreacyjna Od 2000 roku przy Muzeum Narodowym Rolnictwa w Szreniawie działa Zespół Dziecięcy "Szreniawa". Zespół ma w repertuarze tańce narodowe (m.in. polonez, oberek, krakowiak, kujawiak) oraz regionalne (wielkopolski, lubelski, łowicki ,z regionu Kujaw, Kaszub, Kurpi). Zespół, oprócz występów na imprezach muzealnych, prezentuje swój repertuar m.in. w Komornikach, Chomęcicach, Gifhorn (Niemcy), czy Jaraczu. Również w Jaraczu odbywają się obozy wypoczynkowo - szkoleniowe członków zespołu. Dzieci z terenu gminy Komorniki chętne do wstąpienia do zespołu prosimy o kontakt: p. Małgorzata Matysiak, tel. 0888 17 17 40 lub w poniedziałki i środy od 16.30 - Gminny Ośrodek Kultury. Pokaz pracy lokomobili parowej; Obecnie Muzeum jako jedyne w Polsce posiada działającą, odrestaurowaną lokomobilę pochodzącą z zakładu H. Cegielskiego, wyprodukowaną w roku 1919, której pokazy prac  odbywają się trakcie imprez muzealnych.   Muzeum dysponuje 7 pokojami 2-3 osobowymi - kontakt: tel. 0-61 810 76 29,e-mail: muzeum@muzeum-szreniawa.pl Pokazy wypieku chleba w tradycyjnych, wolnostojących piecach chlebowych wraz z demonstracją akcesoriów chlebowych i prelekcją oraz poczęstunkiem (chleb ze smalcem, gzikiem lub miodem); Lekcje z zakresu prezentowanej na ekspozycji tematyki; Organizacja plenerów plastycznych; Pokaz pracy urządzeń napędowych w rolnictwie:ciągnika Lanz Bulldog z 1921 r.; Pokaz pracy wozu strażackiego z 1921 r. oraz zabytkowych akcesoriów pożarowych; Pokaz wyrobu masła w tradycyjnych masielnicach, tzw. kierzynkach; Pokaz wyrobu świec z naturalnego wosku pszczelego; Pokaz mielenia ziarna w żarnach kamiennych, obrotowych w stepie ręcznej i nożnej; Pokaz prania i maglowania; Pokaz tkania na krośnie i przędzenia na kołowrotku; Pokaz pracy kołodzieja; Pokaz pracy kowala; Zorganizowanie pokazu pracy twórców ludowych; Przygotowanie sceny, nagłośnienia, konkursów i zabaw z upominkami; Występy zespołu ludowego; Stanowisko dawnych zabawek ludowych (ogródek zabawowy dla dzieci-koniki na biegunach, wózki, taczki, klepaki, motyczki itp.); Wynajęcie wagonetty konnej (ok. 10 osób) na imprezę do dyspozycji uczestników; Wynajęcie kucyka do przewozu dzieci; Urządzenie małej wystawy zwierząt gospodarskich na terenie Muzeum (kozy, króliki, drób, osiołek); Organizacja ogniska; Usługi gastronomiczne w kawiarni i karczmie muzealnej - na terenie Muzeum, w piwnicach zabytkowego budynku tzw. rządcówki udostępniona jest ekspozycja poświęcona problematyce związanej z piwowarstwem oraz karczma piwna serwująca tradycyjne wiejskie posiłki. Wykonywanie zdjęć w czasie imprezy.  Kontakt: Dział Upowszechniania, tel. 0-61 810 76 29 wew.18, e-mail:upowszechnianie@muzeum-szreniawa.pl[gallery link="file" columns="1"] 

W dniu 5 maja 1921 roku miało miejsce uroczyste otwarcie Muzeum Ziemi Sandomierskiej przy Polskim Towarzystwie Krajoznawczym w Sandomierzu. Inicjatorami utworzenia muzeum regionalnego byli członkowie ówczesnego zarządu Towarzystwa: Stanisław Karpowicz, Józef Pietraszewski, Zdzisław Lenartowicz, Aleksander Patkowski i ks. Andrzej Wyrzykowski. Muzeum Sandomierskie od początku swej działalności należało do najbardziej prężnie i dynamicznie rozwijających się placówek PTK. Mimo to, od chwili powołania w 1921 r. przeżywało duże trudności lokalowe. Zbiory znajdowały się u członków PTK, starających się o lokalizację własnego budynku przeznaczonego wyłącznie na potrzeby muzeum. Starania te uwieńczone zostały sukcesem i w 1925 roku Muzeum otrzymało swoją siedzibę w domu PTK przy ulicy Żeromskiego. Pierwszym kustoszem Muzeum został Leon Wilkoński (pełniący funkcję kierownika placówki od 1927 do 1939 roku), który rozpoczął opracowywanie zbiorów, założył księgi inwentarzowe i karty katalogowe zabytków. Eksponaty pochodziły ze zbiorów prywatnych założycieli i przyjaciół powstałego Muzeum, a stanowiły je zabytki archeologiczne, numizmaty, okazy mineralogiczne, entomologiczne i zabytki kultury materialnej. Podczas wojny najdotkliwsze straty poniosła kolekcja przyrodnicza, ponadto zaginęła znaczna część zbiorów numizmatycznych i etnograficznych. W 1956 roku przez Ministerstwo Kultury i Sztuki zostaje powołane Muzeum w Sandomierzu z siedzibą w Kamienicy Oleśnickich, w której na pierwszym piętrze zorganizowano sale ekspozycyjne oraz skromne pomieszczenia biurowe. Pierwsza uroczyście otwarta wystawa poświęcona była Adamowi Mickiewiczowi. Muzeum kierowane było kolejno przez: Eligię Gąsowską (1957 - 60), Kamilę Załuską (1961 - 70), Jana Przałę (1970 - 75), Ireneusza Skrzyńskiego (1975 - 76), Kazimierza Kałużę (1976 - 77), Jerzego Waszkiewicza (1978 - 95), Zofię Czubową (1995 – 2009) i obecnie przez Pawła Różyłę. W powojennym okresie istnienia Muzeum różnym przeobrażeniom ulegała baza lokalowa Muzeum. W 1978 roku poszerzyła się o trzy sale na parterze gotycko - renesansowego Ratusza. Zorganizowano w nich ekspozycję historyczno - artystyczną. W roku 1980 powołano jako oddział Muzeum Okręgowego Muzeum Literatury. Inicjatywa ta miała upamiętniać i podkreślać wieloletni związek Jarosława Iwaszkiewicza z Sandomierzem, do którego rokrocznie przyjeżdżał już od początku lat 20 - tych i w czasie tych wielotygodniowych pobytów powstała znaczna część jego dorobku literackiego. Na siedzibę placówki przeznaczono budynek przy ul. Katedralnej 5/7, gdzie zatrzymywał się w czasie swoich tutaj pobytów. W roku 1986, bo blisko trzydziestoletnim okresie remontów, oddano Muzeum w użytkowanie na czas nieokreślony zamek sandomierski stanowiący obecnie po zwrocie Kamienicy Oleśnickich i zamknięciu Oddziału Literatury podstawową bazę muzealną. Mieszczą się w nim pracownie wszystkich działów, sale wystaw czasowych i stałych, sala rycerska pełniąca funkcje sali koncertowej, teatralnej, będąca często miejscem imprez o charakterze okolicznościowym i społecznym, galeria w której najczęściej urządzane są wystawy malarstwa, biblioteka, oraz pomieszczenia administracyjne.Inicjatywę wzniesienia murowanego zamku na miejscu wczesnośredniowiecznego grodu przypisuje się Kazimierzowi Wielkiemu. Gotyckie zabudowania obejmowały dwa budynki mieszkalne z kaplicą, kuchnię, browar, młyn konny, spichlerz oraz bramę ze zbrojownią. W kolejnych wiekach budynek zamku przechodzi liczne przebudowy i rozbudowy. Za panowania Zygmunta Starego (w latach 1520 - 1526) rozpoczęta została wielka rozbudowa, prowadzona w paru etapach przez blisko wiek. Prace prowadzone były m.in. przez królewskiego architekta, Niemca, mistrza Benedykta zwanego Sandomierzaninem. Znikały średniowieczne obwarowania i swobodnie ustawione budynki w ich wnętrzu, miejsce ich natomiast zajmowały zabudowania regularne, kolejno narastające wokół prostokątnego dziedzińca. Za panowania Zygmunta Augusta zarysował się ostatecznie czworobok renesansowego zamku (lata 1564 - 1565), jednak prace nie zostały całkowicie ukończone. W roku 1656, w okresie wojny polsko - szwedzkiej, zamek sandomierski spotkała katastrofa. Wycofujące się wojska szwedzkie pozostawiają w jego piwnicach amunicję, opóźniając jej wybuch do wkroczenia Polaków. Zniszczone zostały skrzydła wschodnie, południowe, a może i północne. Najmniej ucierpiało skrzydło zachodnie i tylko ono zostało później odbudowane. Na zlecenie króla Jana III Sobieskiego w latach 1680 - 1688 zamek zostaje przebudowany w wolno stojący budynek typu pałacowego. Zamek zdewastowany w czasie konfederacji barskiej był odnawiany aż do 1795 r. (trzeciego rozbioru Polski). Po 1795 r. władze austriackie adaptowały budynek na sąd i więzienie, ale jego gruntowna przebudowa na potrzeby więziennictwa wraz z otoczeniem dziedzińca nowym murem, nastąpiła w 1825 r. W latach 1894 - 1900 wzniesiono nowe skrzydła: wokół dziedzińca tzw. "rogal oraz budynek administracyjny (zburzone w końcu l. 70. XX w.). Więzienie zlikwidowano dopiero w 1959 r. Po wieloletniej konserwacji i przebudowie wnętrz (w l. 1960 - 1986), zamek stał się siedzibą Muzeum Okręgowego. W obecnej postaci jest to budowla czterokondygnacyjna na planie prostokąta, z dwiema narożnymi wieżami, nakryta wysokim dachem czterospadowym. W elewacji wschodniej, późnoklasycystycznej, zachowana jest tablica erekcyjna Zygmunta I Starego z 1520 r. oraz renesansowy kartusz z orłem zygmuntowskim, przypominające o królewskim rodowodzie założenia. Zamek sandomierski znajdował się na głównym, królewskim szlaku komunikacyjnym. Zatrzymywali się w nim podróżujący królowie z dworem i kancelarią, dostojnicy państwowi, rezydowali tu starostowie, podstarości, podstoli i sędziowie oraz podkomorzowie Ziemi Sandomierskiej.Nasza oferta obejmuje lekcje muzealne z zakresu: sztuki, etnografii, archeologii, historii, literatury. Zajęcia prowadzone są na ekspozycjach. Opłata za lekcję muzealną wynosi 4 zł od osoby.Zapraszamy na lekcje muzealne prowadzone przez pracowników naukowych Muzeum Okręgowego w Sandomierzu, a także przez zapraszanych gości. Lekcje odbywają się od wtorku do piątku w uzgodnionych z zainteresowanymi terminach w godzinach otwarcia Muzeum Okręgowego w Sandomierzu dla zwiedzających.Tematy lekcji:1. Życie codzienne mieszkańców podsandomierskich wsi na przełomie XIX i XX wieku – Dział Archeologiczno- Etnograficzny2. Ziemia Sandomierska w pradziejach i wczesnym średniowieczu – Dział Archeologiczno-Etnograficzny3. Praca archeologa - „odkrywanie” przeszłości – Dział Archeologiczno-Etnograficzny4. Dzieje Zamku sandomierskiego – Dział Historyczny5. Dzieje monety polskiej – Dział Historyczny6. Zamek Sandomierski na starej pocztówce – Dział Historyczny7. Ciemne ścieżki - sylwetka i twórczość Jarosława Iwaszkiewicza – Dział Literatury8. Inspirujący Sandomierz. Gawęda o domu pracy twórczej pisarzy pod nazwą "Górka Literacka" – Dział Literatury9. Lekcje przygotowane w oparciu o wystawę czasową "Polskie dziedzictwo". Skarby ze zbiorów Fundacji XX Czartoryskich w KrakowieMilitaria z kolekcji Książąt Czartoryskich jako pamiątki "dawnej Polski" – Dział Historyczny Sarmatyzm w literaturze polskiej – Dział Literacki Dzieje sarmatyzmu w kulturze polskiej – Dział Historyczny Zabytki kultury polskiej i światowej na kanwie wystawy "POLSKIE DZIEDZICTWO" Skarby ze zbiorów Fundacji XX Czartoryskich – Dział SztukiMamy nadzieję, że zechcecie Państwo z nich skorzystać.Dodatkowych informacji udziela Monika Bęben, Zamek tel. 15 644 57 57 w. 33, e-mail: muzeum.promocja@wp.pl lub w. 42 (Punkt Informacji Turystycznej w Zamku), e-mail: info@zamek-sandomierz.plSERDECZNIE ZAPRASZAMYDotychczasowe nagrody i wyróżnienia w konkursie na "Wydarzenie Muzealne Roku" przyznane Muzeum Okręgowemu w Sandomierzu:2006 - Sybilla 2005 Wyróżnienie w kategorii Wystawy etnograficzne za organizację wystawy "Dawna wieś sandomierska"2003 - Sybilla 2002 I nagroda w kategorii Dokonania z zakresu konserwacji: Zabezpieczenie Wzgórza Zamkowego, zagospodarowanie otoczenia obiektu, wymianę pokrycia dachowego i adaptację poddasza Zamku2002 - Sybilla 2001 II nagroda w kategorii Publikacje za "Album widoków Sandomierza. Malarstwo - Grafika - Rysunek XVII - XX w."2002 - Sybilla 2001 Wyróżnienie w kategorii Wystawy sztuki za organizację wystawy "Alfons Karpiński (1875 - 1961)"